گذشته ام به تنک ظرفی از مقام حباب

خم محیط تهی کرده ام به جام حباب

جهان به شهرت اقبال پوچ می بالد

تو هم به گنبدگردون رسان پیام حباب

اگر همین نفس است اعتبار مد بقا

رسیده گیر به عمر ابد دوام حباب

فغان که یک مژه جمعیتم نشد حاصل

فکند قرعهٔ من آسمان به نام حباب

حیاکنید ز جولان تردماغی وهم

به دوش چندکشد نعش خود خرام حباب

جهان حادثه میدان تیغ بازی اوست

کسی ز موج چسان گیرد انتقام حباب

به خویش چشم گشودن وداع فرصت بود

نفس رساند ز هستی به ما سلام حباب

در این محیط ز ضبط نفس مشو غافل

هوای خانه مبادا زند به بام حباب

نفس زدیم به شهرت عدم برون آمد

دگر چه نقش تراشد نگین به نام حباب

قفس تراشی اوهام حیرت است اینجا

شکسته شهپر عنقا نفس به دام حباب

بقای اوست تلافیگر فنای همه

فتاده است به دوش محیط وام حباب

ز انفعال سرشتند نقش ما بیدل

عرق به دوش هوا دارد انتظام حباب